วันพุธที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2556
วันอังคารที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2556
วันจันทร์ที่ 28 ตุลาคม พ.ศ. 2556
อักษรนำ
ความหมาย
อักษรนำ คือ คำที่มีพยัญชนะสองตัวเรียงกัน โดยพยัญชนะตัวแรกเป็นอักษรสูง หรืออักษรกลาง พยัญชนะตัวที่สองเป็นอักษรต่ำเดี่ยว (ง ญ ณ น ม ย ร ล ฬ ว) แล้วประสมสระเดียวกัน เวลอาออกเสียง พยัญชนะตัวแรกจะออกเสียง อะ กึ่งเสียง พยัญชนะตัวหลังจะออกเสียงเหมือนมี ห นำ
หลักการอ่านอักษรนำ
๑. อ่านออกเสียงร่วมกันสนิทเป็นพยางค์เดียว ได้แก่
๑.๑ เมื่อ ห นำอักษรต่ำ เช่น หยุด หวาน หลอก หญิง เหงา หรูหรา
๑.๒ เมื่อ อ นำ ย มี ๕ คำ คือ อย่า อยู่ อย่าง อยาก
๒. อ่านออกเสียง ๒ พยางค์ พยางค์แรกออกเสียง อะ กึ่งเสียง พยางค์หลังออกเสียงตามสระที่ประสม
อยู่และออกเสียงเหมือน ห นำ
๒.๑ อักษรสูงนำอักษรต่ำเดี่ยว เช่น
๑.๑ เมื่อ ห นำอักษรต่ำ เช่น หยุด หวาน หลอก หญิง เหงา หรูหรา
๑.๒ เมื่อ อ นำ ย มี ๕ คำ คือ อย่า อยู่ อย่าง อยาก
๒. อ่านออกเสียง ๒ พยางค์ พยางค์แรกออกเสียง อะ กึ่งเสียง พยางค์หลังออกเสียงตามสระที่ประสม
อยู่และออกเสียงเหมือน ห นำ
๒.๑ อักษรสูงนำอักษรต่ำเดี่ยว เช่น
สมาน อ่านว่า สะ - หมาน
ผนวช อ่านว่า ผะ - หนวด
สนอง อ่านว่า สะ - หนอง
ผนวก อ่านว่า ผะ - หนวก
ถนอม อ่านว่า ถะ - หนอม
ผนึก อ่านว่า ผะ - หนึก
๒.๒ อักษรกลางนำอักษรต่ำเดี่ยว เช่น
องุ่น อ่านว่า อะ - หงุ่น
ตลาด อ่านว่า ตะ - หลาด
ตลก อ่านว่า ตะ - หลก
ตลิ่ง อ่านว่า ตะ - หลิ่ง
กนก อ่านว่า กะ – หนก
ตลาด อ่านว่า ตะ - หลาด
ตลก อ่านว่า ตะ - หลก
ตลิ่ง อ่านว่า ตะ - หลิ่ง
กนก อ่านว่า กะ – หนก
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)